Geen nationale identiteit
“Francis Fukayama zei eerder al: ‘België is een raar geval dat nooit één nationale identiteit zal hebben’. Dat dit gebrek aan een Belgische nationaliteit niet door een wet of decreet van een of andere overheid kan worden afgedwongen, stellen wij dagelijks vast. Ook de verschillende visies in Noord en Zuid over hoe we onze samenleving moeten indelen, zijn niet door Bart De Wever uitgevonden, maar zijn democratische feiten die meer en meer duidelijk werden toen iedereen in dit land mocht stemmen”, aldus Peter De Roover.
Fouten in Belgische structuur
In 2014 vond de N-VA geen bondgenoten voor het communautaire. “We hadden de keuze: of alleen achter blijven met ons confederalisme of ons gaan bemoeien met België. Wij hebben voor het tweede gekozen. Maar de structuur van België met al zijn fouten blijft. Denk maar aan het beleid in de gezondheidszorg of de vele belangenconflicten”, zegt Peter De Roover.
Essentie Vlaamse resoluties dode letter
“De Vlaamse resoluties van twintig jaar geleden vormen een goed ijkpunt om te kijken wat er gerealiseerd is op het vlak van staatshervorming en wat niet”, zegt Karl Vanlouwe, “er is inderdaad al wat gerealiseerd is, maar ook na de zesde staatshervorming blijft de essentie van de Vlaamse resoluties dode letter.” Daarnaast blijft Brussel volgens Vanlouwe een structureel malgoverno met te veel niveaus en politici. Ook de Senaat, die de laatste jaren 200 miljoen kostte voor een handvol boekvoorstellingen en informatieverslagen, wordt beter afgeschaft.
Opties van de kiezer niet beperken
“Wij willen de keuze van de kiezer niet op voorhand beperken door nu de grondwet niet voor herziening vatbaar te verklaren. Het komt dit parlement niet toe om de keuzes van de kiezer en het volgende parlement op voorhand te beperken door elke mogelijke herziening van de Grondwet te blokkeren”, aldus De Roover en Vanlouwe. “Daarom zullen wij in de Kamer en Senaat een tekst indienen om de hele grondwet voor herziening vatbaar te verklaren. Het lijkt ons logisch dat als deze tekst een meerderheid in beide kamers bereikt, de ontslagnemende regering zich als notaris gedraagt en akte neemt van de beslissing van het parlement.”
